Waarom kan ik bij mijn auto op de parkeerplaats aankomen, om pas daar tot de conclusie te komen dat ik mijn sleutels ben vergeten? En waarom loop ik dan vol goede moed terug naar de voordeur van mijn huis, terwijl ik niet naar binnen kan omdat mijn sleutels van de auto nu eenmaal al jaren aan dezelfde bos zitten als die van mijn huis? Waarom vergeet ik dat? Waarom kan ik maar niet onthouden wanneer de mensen die belangrijk voor me zijn hun verjaardag vieren? Waarom denk ik er niet aan ze te bellen, nadat ik erachter ben gekomen dat ik ze ben vergeten? Waarom vergeet ik de mooie dingen en hou ik mij voornamelijk bezig met de tijden die niet zo geweldig waren? Waarom vergeet ik de afspraak met mijzelf dit niet meer te doen?
Waarom vergeet ik sowieso alle afspraken die ik maak? Ieder jaar koop ik weer een nieuwe agenda, maar er is er geen één die na half januari ooit nog is opengelagen. Gewoon, omdat ik zelfs dat vergeet. Ik raak hem kwijt of denk er gewoon niet aan. Raar toch? Heel soms is er een vreemd soort, bijna zeurend gevoel dat ik iets aan het vergeten ben. Ik probeer me dan altijd echt wel te bedenken wat dat zou kunnen zijn. Maar het heeft zelden nut. Ik ben altijd te laat om te achterhalen waar dat gevoel nou eigenlijk vandaan kwam. Uiteindelijk stel ik dus altijd wel iemand teleur. Of heb ik mijzelf weer eens onthouden van iets waar ik blijkbaar ooit een moment naar heb uitgekeken. Anders zou ik die afspraak niet hebben gemaakt. Toch?
Waarom denk ik er nooit aan te reageren op mail, sms-jes en andere sociale tekenen van leven vanaf de buitenwereld? Wetende dat ik mijzelf zo neerzet als botte boer en arrogant bovendien. Waarom vergeet ik dat? Dat is toch vreemd? Maar oké; stel nou dat ik gewoon een verschrikkelijk slecht geheugen heb. Dat ik er echt allemaal niets aan kan doen. Waarom vergeet ik gister dan niet, en ben ik gewoon blij met de dag van vandaag? De Dag Dat Alles Anders Is. Waarom blijf ik hangen in onvrede over dingen die ooit zijn geweest? Staan bepaalde woorden uit het verleden mij bij, alsof ze mij slechts minuten geleden nog zijn toegeschreeuwd? Laat me dat dan ook gewoon vergeten. Stop het selectieve gezemel. Laat vandaag gewoon vandaag zijn. De dag dat ik u vergeet terug te mailen en uw verjaardag oversla. Als een botte boer, maar altijd met de beste bedoelingen.
