De Hoop..

.

De Herkansing..

Ik kijk niet zo heel erg veel televisie en achteraf gezien is dat zonde. Er is namelijk meer dan voldoende te beleven. Sterker, ik durf bij deze te beweren dat ik feite vreselijk veel gemist heb. Ik had veel en veel verder kunnen zijn in het leven. Ik heb mijzelf enorm tekort gedaan. Ik ben nog niet op 10% van waar ik had kunnen zijn. Gewoon, omdat ik altijd dacht dat domweg random tv kijken voor minder begaafden was. Had ik mijzelf mooi tuk dus. Maar dat is allemaal achteraf gezien. Een koe in de kont kijken. Of ik dan echt helemaal nooit tv keek? Tuurlijk wel. Maar niet naar de programma’s waar ik nu naar kijk. Omdat ik dacht dat het was voor compleet hersenloze. Voor mensen die zich echt geen raad meer wisten met hun vrije tijd. Maar ik zat er naast. Ik zat fout. Ik was de hersenloze. Maar ik zag goddank toch het licht en beterde mijn leven. Sterker, ik ga nog een stap verder. Ik heb mij namelijk opgegeven voor het programma ‘ De Bachelor’. Ik ga dus deel uitmaken van wat goed is.

Ik denk dat ik een goede kans maak. Ik ben namelijk wie u graag had willen zijn en werk in een bouwmarkt bovendien. Veel mooier kun je het niet hebben lijkt me. Op korte termijn zit ik dus met vijf leeghoofdige vrouwen,  wiens enige bestaansrecht het feit is dat ze er goed uitzien, op een of ander tropisch kutdeiland. En ze vinden mij geweldig, maken om die reden ruzie met elkaar en zo kloten we de een na de andere aflevering in elkaar. Dat lijkt mij verdomd mooie televisie. Hoewel, er kleven ook wat nadelen aan. Zo moet ik zo nu en dan een wicht naar huis sturen. Doe ik door haar geen roos te geven en dat is natuurlijk een gemiste kans. ‘Rot op, jij kudthoer’  Klinkt volgens mij namelijk veel pakkender. Heb ik het dus tegen die tijd met de producenten nog een keertje over. We doen het voor u. Ik persoonlijk zie het namelijk als een uitdaging uw nivo, als trouwe kijker van dit geheel, zoveel mogelijk te benaderen.

Vijf lekkere wijven, de een nog dommer dan de ander, die maar een ding willen; Mij. Hoe mooi kan gudverdegudver eigenlijk het leven in elkaar zitten? En alles wat je zegt is goed. Slikken ze voor zoete koek. Of je een stel eenden oud brood voert die vervolgens kwakend hun dankbaarheid betuigen. Gewoon, omdat ze te stom zijn te beseffen dat er ook brood bestaat, minder dan een week geleden gebakken. Vijf stomme hoeren om je eigen tot in den treure mee te vermaken. Allemaal binnen handbereik. Ik regel de fun, u zorgt voor de kijkcijfers. Ik zei het al eerder; wat ben ik stom dat ik deze kansen tot nu toe heb gemist. Wat zonde dat ik de mogelijkheden niet heb gezien die dus gewoon al die tijd voor het oprapen lagen. Ik mijn godganse leven rekening houden met de gevoelens van vrouwen, en zo, en dan ineens blijkt dat helemaal niet nodig te zijn. Alleen dat simpele feit al. Het leven is mooi. Hou me in de gaten. De Bachelor. RTL4. Iedere woensdag. Tot snel!  

Ondefinieerbaar..

.

De Grote Strijd..

U mag het gerust weten; ik ben verdomd goed bezig de laatste tijd. Ik hou me aan bijna alle afspraken die ik met mijzelf heb gemaakt aan het begin van dit jaar, en dat is knap. Voor mij zeker. Ik heb namelijk een hekel aan afspraken. Bijna principieel hou ik me er niet aan, doe ik er normaal gesproken niets mee, maar nu gaat het dus tegen alle verwachtingen in heel anders dan anders. Koffie? Dronk ik veel te veel en dat moest dus anders. En dus drink ik al maanden thee. Als een halve nicht sta ik dagelijks meerdere malen theezakjes in warm water onder te dompelen. In feite is het te ziek voor woorden, maar afspraak is nu eenmaal afspraak. Ik vond mijzelf dik en vadsig en had daarin gelijk. Beter eten en sporten was de deal die ik met mijzelf sloot. En aldus geschiedde. Of u het nou gelooft of niet.

Inmiddels ben ik maar liefst 20 kilo aan overbodig spul kwijt. Anders gezegd; één vijfde van mij bestaat gewoon niet meer. Is verdwenen. Weg. Opgelost. Allemaal onnodig, niet gebruikt spul, wat ik niet meer met mij mee hoef te slepen. Gewoon, omdat ik dat met mijzelf had afgesproken. En over ongebruikt spul gesproken; Als ik kleiner geschapen zou zijn had ik daar zelfs nog eens tien kilo van af kunnen trekken. Kunt u nagaan. Ook het sporten heeft trouwens inmiddels effect, vergis u niet. Een wirwar van kabels aan spieren siert mijn stalen bovenarmen, mijn Engels is net zo kudt als dat van Arnold Schwarzenegger en mijn  Quasimodo-achtige lichaamsbouw heeft plaatsgemaakt voor dat wat u eigenlijk graag had willen zijn. Eigenlijk is er nog maar één klein puntje; Mijn pens weet van geen wijken. Althans, hij lijkt zich niet zondermeer bij de nieuwe situatie neer te leggen.

Heel het lichaam lijkt zich over te geven aan de nieuwe omstandigheden. Heel het lichaam? Nee, er is een klein gebied wat zich weigert te onderwerpen aan de bezetter; De homo-achtige, calorie tellende, sportende theedrinker. Driemaal daags check ik de stand van zaken wat betreft mijn BMI. Is inmiddels allemaal prima in orde. Op wat luttele kilo’s na, ben ik waar ik moet zijn. Maar dat is ineens allemaal theorie. Want Hij is er nog. En Hij geeft niet zomaar op. Hij steekt zijn vadsige middelvinger naar me op. Kijkt naar me. Lacht me recht in mijn gezicht uit. Ik zou nog eens twintig kilo kunnen kwijtraken, maar daar heeft het Witte Bolle Ding geen boodschap aan. Want ooit is het zijn eigen leven gaan leiden. En een knappe jongen die hem dat leven af gaat nemen. Trots kijkt Het de wereld in. Nog steeds. Lak aan alle afspraken die ik ooit heb gemaakt. Maar ik geef niet op. Nooit. Bakkie thee iemand? En let maar niet op hem. Ik krijg hem nog wel. Want afspraak is nu eenmaal afspraak. Nu even wel.

De Ontdekking..

.