Ik was vorig jaar zeer verheugd toen ik hoorde dat mijn
oudste dochter ‘op’ korfbal ging. Dat betekende namelijk dat ik veel zaterdagen
ergens langs de zijlijn te vinden zou zijn, van allerlei sportvelden in den
lande. En die activiteit trok me wel. Want daar had ik veel over gehoord.
Tokkies die met grote bekken hun kroost staan aan te moedigen en het ander
kinderspul, scheidsrechters en coaches van de tegenpartij, en passant met de
dood bedreigen. Lekker actief bezig. Sixpack Heineken in het gras en gaan met
die hooliganbanaan. Tis toch je kind, nietwaar? Ik had zelfs voor vijf tientjes
een tatoeage in mijn hals laten zetten. ‘Blue And White Army’. Beetje proberen met de clubkleuren die gasten
van de tegenpartij te imponeren. Serieus aanpakken. Ja toch?
Maar ik moet zeggen dat het me tot nu toe wat tegenvalt. Wat
dat betreft is Friesland gewoon kudt. Nuchter volk. Alle grens- en scheidsrechters
eten op wedstrijddagen gewoon die avond thuis, bij moeder de vrouw. Het is mij
in elk geval nog niet opgevallen dat er eentje werd doodgeschopt. En met dat
schelden en tieren valt het ook allemaal wel mee. Sterker, het maakt geen ruk
uit wat zo’n kind met de bal doet. De ouders aan de kant vinden alles best.
Niet gevangen? Prima. Wel gevangen? Ook goed. Goal? Top. Geen goal? Volgende
keer beter en ga zo door. De wedstrijd verloren is goed gespeeld. Gewonnen is dat
ook. Lekker overzichtelijk, dat wel. Maar saai dus.
‘Onze’ coach glimlacht of schudt wat met het hoofd als
iemand uit verveling in het veld een handstand staat te maken en om die reden
een bal mist. En als er een keer een overtreding wordt gemaakt rent niemand het
veld op om daar eens heel uitgebreid een punt te maken. Heel af en toe hoor ik
iemand weleens wat roepen. Omdat dit altijd in onvervalst Fries is begrijp ik
er geen fuck van. Maar er gaat geen emotie vanuit. Geen agressie. Geen schuim
op de bek. Met de beste wil van de wereld kan ik daar geen dodelijke ziektes
uithalen of andere nare verwensingen. Dus daar zit ik dan, met een verse tattoo
op mijn bek. Tussen gasten die allemaal denken dat het leven een feestje is. Die
denken dat kinderen anno 2019 nog gewoon spelletjes kunnen spelen. Ik vind het
een rare, lakse instelling. Je zou ze toch een doodschop geven?
