woensdag 6 november 2013

Oh oh, Den Helder..


Kent u Den Helder? Daar woon ik. Als u weleens in Den Helder bent geweest weet u dus hoe ik mij voel. Als dit niet het geval is, zo laten. Niks meer aan doen. Soms moet je niet alles willen weten. Ik ben hier twintig jaar geleden komen wonen. Dat was toen tijdelijk. Ik had snel een huis nodig en als er één plek op aarde is waar je snel aan een huis kunt komen, dan is het hier. Want eigenlijk wil niemand hier wonen. Naja, behalve dan mensen die hier zijn geboren. Omdat ze niet beter weten. En omdat inteelt nu eenmaal gekke dingen met je doet. Al generaties lang heb je als ‘Jutter’, zo noemen zij zichzelf zonder enig gevoel van schaamte, zowel je neef, oom en vader op je verjaardag. In één persoon! Nou, als dat geen gebak scheelt. Maar je gaat er dus wel een beetje vreemd uitzien. En raar denken. En je blijft dus vrijwillig in Den Helder wonen.

Toen ik mij hier vestigde was dat dus met het idee dat het voor kort was. Want dat is wel mooi als je hier belandt, je hebt direct een streven, een doel in je leven. Zo snel mogelijk weer weg. Maar tot op heden is dat er niet van gekomen. Ik leef hier nog steeds, hoewel ‘leven’ misschien niet helemaal het goede woord is. Het is meer een kwestie van oogkleppen op, niet teveel contact maken met de bonte verzameling  inheemsen en blijven dromen van betere tijden. Maar dat valt niet altijd mee. Soms loop ik hier door de stad en dan waan ik mij in een nare film. Met van die straten waar het helemaal stil is. De enige kleur komt van de met graffiti bekladde rolluiken. Hier en daar is er een winkel geopend, staat er een door de tand des tijd aangetast stoepbord op straat die je ergens naar binnen zou moeten lokken. Je kijkt wel beter uit. Alles is triest en troosteloos. Of je de laatste bezoeker bent van wat ooit best een gezellig feestje was. Maar hier ging het licht niet aan maar uit. Definitief.

Het enige wat je hier wel hebt is wind. Het waait altijd. Toen ik hier pas woonde ging ik weleens op de fiets ergens heen. Maar ik had altijd wind tegen. Ik ben op een dag vloekend van mijn fiets gestapt. Gewoon, omdat ik het zat was mij de touwtiefus te moeten trappen. Ik gestopt, fiets omgedraaid en weer opgestapt. Had ik weer wind tegen! Maakte gewoon niet uit. Als je de wind van Den Helder een vorm, een gezicht, zou willen geven is het één grote waaierige opgestoken middelvinger. Wat de PvdA is voor werkend Nederland, is de wind van Den Helder voor mensen met een fiets. Dat idee een beetje. Ik wil dus weg. Ik wil weg uit dit oord. Dat wil ik al vanaf het begin maar het komt er maar niet van. Mijn huis is te koop maar de belangstelling minimaal. Ik solliciteer mij een slag in de rondte maar zodra ik zeg dat ik in Den Helder woon, stokt iedere vorm van communicatie. Een ieder buiten deze stad die dit leest; help me. Laat me niet alleen. Reik mij de hand. U begrijpt toch wel hoe ik mij voel?