Eigenlijk hoef ik u inmiddels niet meer te vertellen dat ik niet
zo heel veel op heb met de mensheid. Want dat deed ik hier op dit blog al heel
vaak. Soms direct en anders indirect. Sterker; ik schat zo in dat in negentig
procent van mijn betogen dit thema centraal staat. Soms draai ik er omheen (dan
is het u niet opgevallen) en soms was ik heel direct. (dan begreep u het niet)
Maar feit is dat ik een kijk op u –op ons allen- heb, die niet bepaald
vreugdevol is. U zou mij het liefst omschrijven als een cynische, zwartgallige,
negatieve klootzak. Maar ik beroep mij op ervaring en levenswijsheid. En dus
ben ik juist een scherpzinnige, heldere en realistische cynische klootzak. En
dat is dan toch net even anders.
Ik ben geen groot spreker. Ik hou niet van aandacht en sta
dus liever niet op de voorgrond. Ik ben het niet die het voortouw neemt in
allerlei discussies of in boeiend bedoelde gesprekken. Ik luister vooral. En ik kijk. Ik kijk naar
mensen als ze aan het woord zijn. Naar houding en gebaren. Ik leg woorden op
een weegschaal. En omdat ik weinig praat heb ik daar tijd voor. Kan ik ontleden
wat mensen nou écht zeggen. En de check doen of dit nog wel overeenkomt met wat
ze eerder ter berde brachten. Ik kan
inmiddels feilloos grootspraak van realiteit onderscheiden. Ik zie het bijna
altijd als mensen de waarheid niet zo nauw nemen. En net zo vaak haal ik er
mijn schouders over op. Want het maakt niet meer uit. U bent met teveel om er
nog iets aan te kunnen doen.
Liegen is de norm.
Gebral. Dikdoenerij. Allemaal zijn we beter dan de rest. Niemand is eerlijk. We
liegen, bedriegen en lullen maar wat. Om onze doelen te bereiken of om onszelf
te verheffen boven de rest. Alles maken we mooier dan het is. Als we daar tenminste
zelf beter van worden of lijken. We liegen over wat we doen, wie we zijn of wat
we voelen. Nooit tonen we wie we echt zijn. Oprechtheid bestaat niet. We zijn
verworden tot angstige wezens die hun verbale kwaliteiten gebruiken om de eigen
onzekerheden op welke manier dan ook weg te poetsen. En allemaal hebben we voor
dat doel twee agenda’s op tafel liggen. Beloftes doen er niet meer toe. De
waarheid is altijd relatief. Ik heb niet zoveel op met de mensheid. Ik ben een
cynische klootzak. De allerbeste.
