Vraag me de allerhoogste berg te beklimmen. Dan verzamel ik wat
mij handig lijkt voor onderweg in mijn rugzak, kijk nog eens naar boven, steek
een Winston op en begin aan mijn reis. Ik sjouw, sjok, zie af en klaag. Maar
vroeg of laat sta ik daar. Ik zwaai dan even naar beneden en geniet van het
uitzicht. Vraag me een marathon te rennen. Ik doe het. Natuurlijk heb ik even
tijd nodig om het voor elkaar te krijgen. Ik zal moeten oefenen en trainen.
Zweet op de kop en longen in doodsangst. Maar het zal elke dag beter gaan. Ik
pak metertjes en het gaat steeds sneller. En op een dag sta ik ergens aan de
start en ga ik ervoor. En ik ga het redden he, vergis je niet. Al zou ik
mijzelf over de finish moeten slepen. Ik ga het halen. Ik ga het doen.
Vraag me op een gevestigde partij te stemmen. Nee, nog
erger, de VVD. Gewoon, voor één keer. Om met de massa mee te gaan. Om alle
principes overboord te gooien, verder niet na te denken, en het vakje rood te
kleuren van leugenaars en landverraders. Ik zal het doen. Met trillende handen
en vol schaamte. Maar ik doe het. Vraag me om naar een verjaardag te gaan. Ik
koop wat leuks bij de Action, sta een uur te vroeg voor de deur en eet in het
kringetje van gezelligheid mijn gebakje op. Ik ga gesprekken aan met mensen die
ik niet ken, mij niet boeien of zelfs verdomd irriteren. Maar ik blijf tot het
einde. Ik ga pas als laatste weg. Ik zeg dan dat het heel erg gezellig was en
geef zelfs te kennen graag nog een keer af te spreken. Ik kan dat. En ik doe
het.
Vraag me de Chinese muur opnieuw te voegen. Ik pak een emmertje
en trek met plezier mijn eerste pakje Beamix open. Vraag me een maand lang
alcohol links te laten leggen. Dan maak ik daar een week van, maar toch. Of ik
naar Engeland wil zwemmen? Voor je het weet sta ik in mijn hippe Speedo ergens
aan de kust bij Hoek van Holland. Mijn cursus Russisch rond ik binnen een half
jaar af. En als je wil dat ik laat zien dat dit geen toeval was, lul ik zes
maanden later vloeiend Chinees. Vraag me te doen, wat niemand van me zou verwachten
dat ik het deed. Kom maar op. Roep maar
en wees creatief. Niets is te gek, alles kan. Zonder beperkingen. Nou ja,
eentje dan; Jij moet het vragen. Jij die
dat kan zonder dat het gek of raar klinkt. Jij, bij wie werkelijk niets
onmogelijk lijkt. Jij. Voor wie ik alles zou willen doen.
