zondag 23 september 2012

Verzocht Geduld..


U vraagt zich vast af waar wij momenteel allemaal mee bezig zijn. Waarom u nog zo weinig van ons hoort. Kunnen wij ons voorstellen. Net zoals wij er kunnen inkomen dat u zich dat geen moment heeft afgevraagd. U ons zelfs nog geen moment heeft gemist. Sterker, dat u nu denkt; ‘Krijg nou wat. Verrek. Nooit meer aan gedacht’. Stappen wij overheen. Doen we niks mee. Omdat wij weten dat u het zo niet meent. U echt wel op ons zit te wachten. Hebben wij het hier ten burelen van het Wakend Oog dan ook dagelijks over; doen we u niet tekort? Stellen wij u niet teleur? Het is maar dat u het even weet. Dat we daar echt wel mee bezig zijn.
Maar we hebben het gewoon ontzettend druk. Het ontbreekt ons gewoon weleens aan de tijd. Komt omdat we achter de schermen nog steeds druk bezig zijn met onze schrijfsels uit te brengen in een heus boek. En boek ja. Dat kent u misschien nog wel van vroeger. Van school. Of van verplichte bezoekjes aan musea. Ligt er ergens achter glas een stapel gebundeld papier met heel veel letters, maar zonder foto’s van gewillige, naakte dames. En je kunt al helemaal nergens op klikken. Dat komt best vreemd over ja. Maar toch geloven wij hier nog steeds in dit oeroude concept. Een heus boek. Dus dat je met je tong even je duim natmaakt voor je een bladzijde omslaat. Prachtig toch?
Maar goed. Gevolg van al deze drukte is wel dat u momenteel wat minder van ons hoort. Het ons even aan de tijd ontbreekt met nieuwe inzichten te komen. Nieuwe wijsheden. Maar toch komen wij u tegemoet. Omdat we zo in elkaar zitten. Omdat we zo zijn. Wij publiceren vanaf vandaag dan ook de verhalen die de Grote Keuring niet hebben doorstaan. Die niet in ons papieren schrijfsel terug zullen komen. Negatief gezien zou je dus kunnen zeggen dat we voorlopig enkel nog aankomen met oude meuk en rotzooi. Afgekeurde rommel. En daar heeft u gelijk in. Maar anderzijds; als vroeger alles altijd beter was, dan bent u toch zeker degene die daar het best een oordeel over kunt vellen? Nou dan. Gewoon blijven lezen dus. Gewoon blijven klikken. We houden van u, als lezer. Ook al vergeet u ons weleens.