Kijk, een beetje lollig lopen doen op één of ander weinig
aansprekend blogje kunnen we natuurlijk allemaal wel. Daar koppel je dan een
Facebookje aan vast en al met al lijkt het nog heel wat. Maar het brengt geen
brood op de plank. Is allemaal spielerei. En dus timmer ik elders op het Grote
Internet op andere manieren aan de weg. Verdien ik serieuze euro’s aan het
tikken van teksten en dergelijke. Doe ik natuurlijk wel onder een andere naam,
want ik ben niet gek. Er zijn maar weinig opdrachtgevers die zich kunnen vinden
in wie ik hier ben. Zich kunnen scharen achter mijn meningen of visies. En u
weet; een eigen mening is heilig, maar liever niet dat anderen daar ook van
weten. Zou je verdulleme nog wel eens last mee kunnen krijgen. Dus ben ik daar
anders. Of juist hier. Dat weet je natuurlijk niet. Feit is dat mijn teksten
hier helemaal niets weg hebben van mijn geletterde brouwsels daar, aan die andere
kant. Netjes. Zakelijk. Professioneel. In feite ben ik een geletterde hoer. Ik
neem uw teksten gulzig in mijn mond en geef daar mijn professionele draai aan.
En u heeft daar geld voor over. Daar dus. Hier niet. Hier ben ik een soort Christiane
F.
Maar goed. In het kader van een stukje professionaliteit en
klantenbinding heeft mijn alter ego sinds kort een Linkedin-account. Gewoon,
omdat het moet. Je als serieuze ondernemer eigenlijk gewoon niet zonder kunt.
Sterker nog; men vraagt er met enige regelmaat serieus naar. En schudt dan
meewarig het hoofd als je aangeeft wel Hyves of Facebook te hebben. Maar anno
2013 ben je met een Hyves account net zo betrouwbaar als een als pedofiel die
aan de rand van het pierenbadje, met de zwembroek op de enkels, de Hello Kitty
tatoeage op zijn eikel aan de jeugdige bezoekers toont. De meeste potentiele
klanten hangen dan gewoon op. Hoor je nooit meer wat van. Facebook gaat nog net.
Omdat iedereen dat heeft en het dus best zou kunnen dat het niets over je
karakter zegt. Maar wil je er echt bij horen, wil je echt meetellen, dan kun je
dus niet zonder Linkedin. Maar mijn God zeg, wat is dat een kwestie van
aanpassen geweest. Wat zeg ik, we zijn er nog steeds niet helemaal uit.
Dijenkletsend en schaterlachend hoppen wij al avonden van profiel naar profiel.
Aan deze kant van het internet beweren we weleens dat mensen eigenlijk heel
ziek zijn. Aan die andere kant krijgen wij niets minder dan keiharde
bevestigingen.
Op Linkedin is iedereen heel cool. En iedereen is baas van
iets. Maar bovendien is men godvergeten creatief met het bedenken van termen die
een zinloze functie heel veel inhoud geeft. En dat moet het liefst in het
Engels he? Logisch. Iemand die handig is met de rekenmachine op het mobieltje
lult bloedserieus over ‘Financial Accounting.’ Verder zijn er heel veel controllers en
consulants. En daar kun je dan weer heel veel woorden voor en achter plaatsen.
Het is maar net hoe klein je geschapen bent en wat je dus denkt te moeten
compenseren. U werkt in een bouwmarkt? Dan klinkt ‘DIY’ toch veel mooier? U
moet in Picasa wel eens een foto bijsnijden? ‘Art Director’ oogt zoveel cooler.
Ooit via internet een treinkaartje besteld voor iemand? Personal Assistent! En
ga zo maar door. Gehuild hebben we. Van het lachen. Blij zijn we met ons
account, om de reden hierboven omschreven. En omdat het bikkelharde euro’s
oplevert. Maar vooral omdat je andere dingen zoveel meer gaat waarderen. Dat we
bijvoorbeeld een weinig aansprekend blogje hebben. En we hier helemaal onszelf
kunnen zijn. Of juist iemand anders. Dat weet je natuurlijk niet. Dekselse
creative writers die we nu eenmaal zijn.
