Ergens begrijp ik het heus wel hoor. Je bent bang voor het
leven. Je begrijpt er allemaal niets van. Je zoekt een houvast. Of je vindt het
hier en nu gewoon kudt en kijkt uit naar betere tijden, dat kan ook nog. Maar
meestal is het angst. Pure bangheid. Dat je het allemaal niet lekker aankunt,
al die enge dingen in het leven. Dan zou het toch verdomd mooi zijn als er iets
was wat alles zou kunnen verklaren. Zodat je daar zelf niet over na hoeft te
denken. Noem het gemakzucht. Noem het luiheid. Te lui om zelf na te denken. Of
onwetendheid he, kan ook nog. Niet bij machte verklaringen te vinden voor de
dingen zoals ze zijn. En dan ga je dus maar geloven in een god. Zie daar het
bestaansrecht van religie; angst en domheid.
Op zich is dat helemaal niet erg. Lekker laten gaan, niks
aan doen. Lukt sowieso niet, verspilde moeite. Dat betekent namelijk dat je
volwassen mensen moet duidelijk proberen te maken dat er geen alwetende man op
een wolk is die ons allemaal in de gaten houdt. Die dingen doet lopen zoals ze
lopen. Mensen die bij aanvang een dergelijke belevingswereld hebben ga je niet
overtuigen. Echt niet, ga je niet redden. Bovendien ontneem je ze alle hoop.
Alle hoop op beter. Maar wat je niet bij
ze wegneemt is die bangheid. De angst voor het leven. Het idee dat ze
zelf zouden moeten gaan zitten bomen over de zin van het bestaan. Wat er
trouwens niet is. Neem een geestelijk uitgedaagde zijn Hoeder af en er blijft
geen spaan van ze heel. Of ik u zou vragen in uw blote reet op zaterdagmiddag
de markt over te rennen. Zo ongeveer zouden zij zich dan voelen.
Ik heb mij er nooit zo druk over gemaakt. Iedereen moet maar
lekker zelf weten hoe zijn of haar leven invulling te geven. Doen ze dat met
een fantasie is het ook goed. Mijn zegen hebben ze, laat ik het zo zeggen. Maar
ze laten het er niet bij he? Dat is het probleem. En dus staat zo’n beetje de
halve wereld in brand. Omdat een groot deel van die gasten hun manier van
denken anderen de strot wil doordouwen.
Erger nog, ze deinzen er niet voor terug diezelfde strot ervoor door te
snijden. Of ze blazen zichzelf op. Of god mag weten wat die halfjes nog meer
uithalen hun zin door te drammen. As we speak gaan er mensen dood omdat er
lieden zijn die menen juist te handelen
in naam van hun favoriete sprookjesfiguur. Heel veel, bijna niet voor te
stellen geweld en leed in naam van de Barmhartige. Zoveel pure zwakzinnigheid is bijna knap. Als het
niet zo verdomd triest was.
Maar inmiddels maak ik mij wel druk. Want het begint
inmiddels ook het naïeve Nederland te raken. Randmongolen roepen in óns Den
Haag op om alle Joden over de kling te jagen. Men zwaait met vlaggen van
organisaties die het niet zo nauw nemen als het gaat om leven en dood. Op het
Grote Enge internet moet je al helemaal niet zijn voor een beetje geloof, hoop
en liefde. Daar roept men simpelweg op ongelovigen af te slachten. In foutloos
Nederlands, dat dan weer wel. Terwijl u Goede Tijden Slechte Tijden zit te
kijken wordt u een ongelovig varken genoemd. Of een hoer. En u vindt het
allemaal best. Bang een racist genoemd te worden. Of gewoon omdat u niet beter
weet en gelooft in de goede afloop. Of vertrouwen heeft in politici, die zeggen
dat er niks aan de hand is. En die enge Wilders maar een lul is. Sta
godverdomme op. Doe eens wakker worden. De tyfus voor religie. Voor dom, bang
en onderontwikkeld kudtvolk. Tenminste, als uw
vrijheid u nog iets waard is. Het is vijf voor twaalf. En geen
weldenkend mens zit te wachten op het vuurwerk dat om twaalf uur komen gaat.
Toch?
