Nee joh, het is goed zo. Je hebt je best gedaan. Meer kunnen
ze je toch niet vragen? En het is nou niet zo dat je er direct de brui aangaf.
Je was niet bepaald iemand van snel de handdoek in de ring. Integendeel. Ze kunnen lullen wat ze willen, maar je hebt
echt wel wat laten zien. Respect hoor, laten we eerlijk zijn. Het zou mijn ding
niet zijn, laat ik het zo zeggen. En trouwens niet alleen die van mij. Er zijn
tegenwoordig nog maar weinig echte helden. Zeiken, zeuren en zemelen is een
beetje de norm geworden. Om kleinigheden of om niks. Dus laat staan als er een
keertje echt wat loos is. Dat je op je fucking zestiende doodgaat bijvoorbeeld.
En dat je dat op een gegeven moment zelf weet. En dan zegt; ‘Ik wil eigenlijk
helemaal niet dood, maar op deze manier is het ook geen doen.’
Ik begreep dat je bang was vergeten te worden. Mwah, ik zou
me daar niet te om druk maken. Als ik zo een beetje om me heenkijk kon dat nog
weleens héél lang duren. Realistisch als je bent zal je begrijpen dat ook na
vandaag het leven doorgaat. Voor de één wat sneller dan voor de ander. Want zo
gaan die dingen. Maar jou vergeten? Ha! Schrijf dat maar op je buik. Zijn we
ooit dat jongetje vergeten dat zijn vinger in de dijk stak, om velen voor
allerlei nat onheil te behoeden? Weet je sowieso hoeveel standbeelden er in den
lande staan van mensen die ooit iets bijzonders hebben gepresteerd? En welke
namen je allemaal tegenkomt als je je zou verdiepen in de geschiedenis van ons
land? Nou, daar hoor jij dus ook thuis. ‘de Strijd van Savira.’ Hoe vind je dat
klinken? Of mag het wat jou betreft wel wat vrolijker?
Ik ken mensen die aan je zullen denken tot op de dag dat ze
hun laatste adem uitblazen. Die ieder jaar je verjaardag zullen vieren. En stil
zullen staan bij de dag dat Alles Ophield. Die over dertig, veertig, vijftig
jaar nog tranen om je laten. Of juist lachen om jouw dingetjes die het nu
eenmaal uitlokken het op een lachen te zetten. En dan zijn er nog die anderen
die je waardeerden, die jou bovengemiddeld bijzonder vonden of ook van je
hielden. Voor wie je oprecht belangrijk was. En dan heb je ook nog een grote groep
die jou gewoon een echte held vond. Om wat je allemaal door hebt moeten maken
en hoe je daar uiteindelijk mee omging. Denk je nou echt dat die je zomaar gaan
vergeten? Dat ga je toch niet menen? Nou dan. Dus het is goed zo. Maak je
verder maar geen zorgen. Ogen dicht en op naar beter. Je hebt je best gedaan,
Grote Held.
