Omdat ik een man van de wereld ben, maak ik een hoop mee. En
leer ik doorgaans heel veel karakters kennen. Ik heb te maken met verschillende
mensen, culturen en gebruiken. Ik weet inmiddels als geen ander dat herkomst
wel degelijk van invloed is op gedrag en gewoontes. En daar heb ik dan ook
gewoon respect voor. Zo ben ik. Sterker; dat is juist mooi. Als ik een
Amsterdammer hoor praten denk ik niet ‘’Wat een lachwekkend kudtaccent en hoe
komt het dat die malloot het idee heeft het middelpunt van de wereld te zijn.’’
Ik leef me dan gewoon in; Klein geschapen. Pure domheid. Inteelt. Spraakgebrek.
Opgegroeid in een gebied waar ieder weldenkend mens zonder veel nadenken de
scheermesjes over de polsen zou halen. Is het dan aan mij, dit alles op een
rijtje gezet, om hen te veroordelen? Nee, ik vind dus van niet. Niet met al
mijn ervaring.
Ik heb de afgelopen maanden studie mogen maken van Friezen.
Soms van afstand, verscholen in het struikgewas. Andere keren er middenin. Als
ze met elkaar praatten gromde ik weleens met ze mee. Vaak knikten ze dan
instemmend, maar ik heb mij ook weleens uit de voeten moeten maken. Ik heb
boeken vol aantekeningen en had op een gegeven moment beeld- en geluidsmateriaal
voor weken. Ik heb dat inmiddels geanalyseerd en de uitkomsten zijn verrassend.
Het is prachtvolk. Ik gooi binnenkort de staafdiagrammen en excelbestandjes nog
even online, maar noem bij deze alvast wat conclusies. Friezen zijn in 94% van
de gevallen eerlijk en oprecht. (Landelijk gemiddelde 7%) Ze maken zich weinig
druk om dingen die niet ter zake doen en hebben een broertje dood aan arrogant
kudtvolk van over de dijk, dat denkt het beter te weten (100%) Een Fries maak
je de pis niet lauw (87%) en ze kunnen allemaal schaatsen. Ondanks alle
vooroordelen zijn ze over het algemeen helemaal niet stug, maar het boeit ze
gewoon geen Friese fuck wat jij er allemaal van denkt. Mooie cijfers dus,
Friesland, Van harte.
Sinds een maand ben ik undercover in Groningen. Een aantal
dagen per week steek ik de Fries-Groningse grens over en begeef ik mij in
vijandelijk gebied. Ik heb inmiddels een aantal Groningers gezien die wellicht
ongevaarlijk lijken, maar vooralsnog lijkt voorzichtigheid geboden. Mijn eerste
indrukken zijn in elk geval zorgwekkend. Een beetje of je in een trainingskamp
van IS jezelf aftrekt en klaarkomt in het gezicht van de aanwezige imam,
terwijl je hijgend kerstliedjes staat te neuriën. Zo kijken ze je daar aan als
je je geblindeerde observatiebus verlaat om willekeurig tegen mensen
‘goedemorgen’ te zeggen. Groningen Stad lijkt redelijk veilig. Maar de
landelijke gebieden daaromheen zijn verraderlijk. Ik hou u op de hoogte.
Beloofd. Maar mocht u langer dan twee weken niks van mij gehoord hebben;
waarschuw de autoriteiten en laat ze die gasboringen flink opvoeren. Ik ben een
man van de wereld. Maar hier kan ik ook weinig mee. Laat Groningen in
hemelsnaam niet mijn Waterloo worden.
