Mijn Goedheiligheld..

Zoals ik vast al eens eerder heb vermeld, heb ik weinig scholing gehad. Verder kunnen mij weinig positieve eigenschappen worden aangerekend, heb ik geen bijzondere talenten en ben ik overal te lui voor. Al met al met zit er weinig leven meer in. Laat staan dat ik een leven zou hebben. En dus werk ik in een winkel. ‘In de detailhandel’ zeggen mensen weleens, die nog wel  gevoel van schaamte kennen. Klinkt mooier. Maar laat u niet voor de gek houden. Nog iets lager op de maatschappelijke ladder en je trekt in een onguur stadspark voor twee tientjes bejaarde kerels af. In die hoek moet u werken in winkels een beetje zoeken. Dat is het niveau. Het begrip ‘trots’ komt in ons woordenboek dan ook niet voor. Hebben we geen flauw benul van.

Verder ben een landverrader. Een ontzettende hufter. Ik ben normaal gesproken best blij met Nederland. Kan daar erg groots over zijn. Maar ook deze trots heb ik totaal verloochend. Aan de kant gegooid. De Nederlandse cultuur en gebruiken terzijde geschoven alsof ze nooit hebben bestaan. Ik heb u verraden. Ik ben een moderne SS-er. Bikkelhard en ogenschijnlijk zonder enig gevoel van schaamte. En dat alles voor een paar rotcenten. Omdat het moest van mijn pooier werkgever. In de winkel waar ik werk ben ik de afgelopen week druk in de weer geweest met kerst. Stomme bomen, idem ballen, slingers en andere Tokkie-zooi. Niet eens voordat Sinterklaas zijn hielen heeft gelicht, welnee, de goede man is nog niet eens aangekomen. Maar dat moest dus. Dat willen ze graag. En dan doe ik dat. Maar met pijn in mijn hart.

Want ik ben een heuse fan van Sinterklaas. En die doen we zo chronisch tekort. We slaan een feest over wat vele malen mooier is dan je eigen twee dagen lang de tyfus vreten en zuipen, in de hoop dat de tijd dan wel een beetje op wil schieten. Sinterklaas is cool. Sinterklaas is Nederland. Sinterklaas dat zijn wij. De aankomst van de man. Hoe cool is dat. Je kinderlongetjes uit het lijf zingen. Met de tong uit je bek je best doen op tekeningen voor je Grote Held. Weet u het nog? Weet u hoe dat voelde als kind? Die heerlijke spanning. Het zetten van je schoen. Pakjesavond. Wat een geweldig sprookje. Prachtig, toch? En wat doen we dus? Wuiven we allemaal weg. Want wekenlang met je kudtkop tegen een boom in je huiskamer aankijken vinden we veel cooler. Sorry, Sinterklaas. Dat ik hieraan meedeed. Maar het was de laatste keer. Beloofd.

Dus, iemand nog een opa die graag ommetjes maakt in het stadspark?