Wat een rare wereld is het toch. Van de week een foto van
een dood jongetje op een strand. Verdronken. Iedereen en zijn ouwe moer erbij om
verontwaardiging uit te spreken. Vluchtelingen en zo. En de harteloosheid van
het westen. Wijzende vingertjes. ‘Zie nou wat ervan komt’. Als je hiervan geen
enorm schuldgevoel zou krijgen dan was je echt een botte boer. En een racist
natuurlijk. Want als je het niet zo’n lekker idee vindt om massa’s mensen deze
kant op te laten komen dan ben je een enge Wilders-aanhanger. En een enge
Wilders-aanhanger zijn; dat gun je zelfs je ergste vijand niet. Dieper kan een
mens niet zinken. Enge Wilders-aanhangers staan erom bekend jongetjes van drie
eigenhandig te verdrinken als het ze zo uitkomt. Zo zijn ze. Maar goed, de foto
ging de hele wereld over. En men buitelde over elkaar heen dit plaatje te
gebruiken voor eigen gewin. En ieder kritisch geluid over wat op dit moment gaande
is de kop in te drukken. En Samsom van de PvdA had er zelfs helemaal een beetje
slecht van geslapen. Ah gos.
Een paar dagen later bleek het verhaal iets anders in elkaar
te steken. Het jongetje was nog steeds dood. Dat wel. Zijn zusje ook trouwens.
En zijn moeder. Maar ze bleken niet op de vlucht te zijn geweest. Het was een
Koerdisch familie en die woonde al een aantal jaar in Turkije. En dat ging
eigenlijk best lekker. Want zoals u misschien wel weet is er in Turkije op zich niet
zo heel veel loos. Er is geen oorlog. In feite zou je het een veilig land
kunnen noemen. Sterker, ik heb mij weleens laten vertellen dat er heel veel
Nederlanders in Turkije op vakantie gaan. Nou, dan weet je zeker dat het veilig
is. Geen laffer volk op aarde dan Hollanders, dus die hebben echt wel gecheckt
op de site van Buitenlandse Zaken of er
een negatief reisadvies gold of navraag gedaan bij het plaatselijke filiaal van
de ANWB. Maakt u zich daar maar niet druk om. Waarom dan toch je familie in en
brakke rubberboot zetten om de oversteek van Turkije naar Griekenland te maken?
Waarom dit enorme risico nemen?
Omdat pa een slecht gebit had. En dat vond ie kudt. Dat
moest anders. Maar wel tegen een billijke prijs. Het liefst gratis. En, dat
weten we allemaal, dan moet je bij ons in Europa zijn. Roep dat je een
vluchteling bent en je kan hier niet meer stuk. Want in Europa zijn heel veel
mensen die denken dat het geen enkel punt is honderdduizenden mensen, als het
even kan miljoenen, met open armen te ontvangen. Want geld groeit aan bomen.
Ruimte zat en botsende culturen daar komen we samen wel uit. En pa had dat ook
gelezen. Dus hup, rubberboot in en ergens onderaan die regenboog in de verte
staat een ketel met goud. En die ketel
is helemaal voor jou. Want je bent een zielige vluchteling. Maar het ging een
beetje mis he, pa? Je halve familie dood. Bah. Maar bovendien loop je nog steeds
rond met een gebit van niks. Ik heb met je te doen. Daarom nodig ik je bij deze
uit. Kom bij mij. Dan ram ik eigenhandig dat godvergeten klote gebit uit je egoïstische
leugenachtige waffel. Ow. En die foto van dat jongetje? En de oproep ons
schuldig te voelen? Nee, die heb ik niet meer gezien. Die boodschap stierf in
alle stilte. Net als dat jochie die nacht. Wat een rare wereld is het toch.
