Na tien ballonnen was ik toe aan professionele, door mijn zorgverzekeraar
gedekte beademing. Ik fantaseerde over een grote metalen fles met ronde metertjes,
messing draaiknoppen en een mondkapje. En toen had ik nog een dikke veertig ballonnen
te gaan. Mijn omgeving vervaagde. Niets leek meer echt. Als roker heb je het
maar knap lastig met ballonnen voor jarige kinderen. Maar ik blies moedig door.
Het tempo nam na elke opgeblazen ballon af. Ik hing tussen zweven en nichterig
flauwvallen. Maar om de zoveel tijd bolde mijn wangen zich en gaven ik en mijn
wilskracht het rubberen roze, geel,
blauw of wit, moeizaam en met horten en stoten, hun luchtig leven.
Wilskracht is een mooi ding. Daar heb je wat aan. Want
hoewel ik altijd en zonder uitzondering voor de weg van de minste weerstand zou
gaan, zo ben ik, was dat ditmaal geen optie. Ik heb een dochter voor wie jarig
nog een dingetje is. En dan druk ik mij voorzichtig uit. Voor haar is jarig
zijn het grootste en het belangrijkste wat een mensenkind maar kan gebeuren. Jarig
zijn is de mooiste dag die er is. Jarig zijn is alles. Jarig zijn is
belangrijk. Al wekenlang is het aftellen geblazen. En die laatste week vooraf is
magisch. Maar dat alles valt in het niet bij de Ochtend Van Het Wakker Worden.
Die moet gewoon perfect zijn.
En dus heb ik de kamer versierd. Slingers van de Action
hangen van links naar rechts. De cadeaus staan, met de grootste zorg ingepakt,
op tafel alsof het een etalagewedstrijd betreft. En ik blaas dus ballonnen. Eén
voor één en stuk voor stuk. Het mooie van zuurstoftekort is dat je buiten je
eigen kaders kunt denken. Dat alles wazig en zweverig oogt. En dat geeft je de opening
om mee te gaan in de visie van de jarige. Dat er niets, maar dan ook
godvergeten niets, grootser is dan de verjaring van een achtjarige naar die van
de leeftijd van negen. Je lult maar een end weg met je gezemel over de toestand
van de wereld, de waan van de dag en god mag weten wat nog meer allemaal niet van
belang is. Je blaast gewoon. En de volgende ochtend? Ze zegt niets, maar lacht
fijntjes. Haar gezicht straalt. En was het weer elke zucht meer dan waard.
