Nou nou, dat was me nogal een betoog zeg. Beetje diep. Zelfs wat aan de zware kant misschien. En dat op zomaar een doordeweekse zaterdagavond. Is er iets? Of heeft er wat plaatsgevonden? Of gaat er wellicht wat gebeuren? Op die laatste vraag kan ik natuurlijk geen antwoord geven, op die eerste twee wel. Niks aan de hand. Je moet wel eens even stilstaan bij gedane zaken ook al zullen zij geen keer meer nemen. Hoe graag je dat misschien ook wel zou willen. Even stilstaan, rustig terugkijken en dan weer op pad. Naar daar waar vooraf nooit wat zinvols over te zeggen valt. Maar waar ook ongetwijfeld wel weer eens een punt komt om terug te kijken op wat is geweest. Daar lering uit te trekken en het, vanaf dat moment, al dan niet anders te gaan doen.
Begrijpt u het nog? Nee, maar is ook lastig. Maar toch weet ik zeker, als ik maar voldoende kwaliteiten en talenten had dit knap op schrift te zetten, u mijn betoog, zegmaar gerust warrige gedachtegangen, enkel maar zou kunnen beamen. U zou uw naaste aanstoten, op het beeldscherm wijzen en zeggen: ‘Verrek, moet je dat eens lezen. Die zegt nu eindelijk eens wat ik ook regelmatig denk’. Maar zo zal het wel niet werken ben ik bang. Ik probeer een gevoel uit te leggen dat niet onder woorden is te brengen. Ik moet en zal mij uitspreken al heb ik geen enkel idee waar te beginnen. En hoe ik dat in hemelsnaam verder vorm zou moeten geven.En zo kon het dus gebeuren dat u de afgelopen twee minuten een tekst hebt gelezen waar u niets van begrijpt, en ik er een dikke tien minuten over heb gedaan deze woordenbrij te maken tot wat het is. Van beide kanten een volstrekt onzinnige besteding van tijd die we ons dus maar beter hadden kunnen besparen. Ik wist niet wat deze tekst zou brengen toen ik hem zat te typen, u niet toen u het lezen daarvan aanving. Nu weten we het wel en kunnen we conclusies trekken. Staren nog even naar het scherm, schudden lichtjes met het hoofd en nemen ons voor het de volgende keer anders te gaan doen. En misschien, heel misschien, is dat juist wel De Moraal. Opdat niets voor niets is en morgen altijd anders zal zijn. Althans, zo ongeveer. Toch?
