Zo. Zaterdagavond. Niet dat die avond minder kudt is als alle andere, maar het gaat even om het idee. De zaterdag heeft toch een bepaalde status, zegmaar. Daar kijk je naar uit, daar doe je het voor. Uiteindelijk is het altijd een teleurstelling, maar dat doet allang niet meer ter zake. Je doet mee met allerlei loterijen omdat je dan tenminste nog kunt denken dat je ooit iets gaat winnen. Ook al weet je dat hier nooit en te nimmer sprake van zal zijn. En zo zit het met de zaterdag ook een beetje. Je kijkt ernaar uit omdat je nu eenmaal iets moet hebben om naar toe te leven. En zo sleep ik mij van zaterdagavond naar zaterdagavond. Tegen beter weten in. Zaterdag is kudt. Net als de rest van de week.
Is dat negatief? Nee. De boodschap op zich is dat tenslotte niet. Vooruit kijken en hopen op het beste. En vooral het idee hebben dat ze jou nooit te pakken krijgen. De hele week kunnen ze tegen je zeiken, zeuren en zemelen, maar die zaterdag pakken ze je niet af. Die is van jou. En van jou alleen. En dan is alles anders. Ongezien de middelvinger, bikkelhard de tyfus. De maandag was kudt, de dinsdag niet te harden. Woensdag deed de hele wereld moeilijk en onredelijk, donderdag was weer gewoon ruk en de vrijdag met geen pen te beschrijven. Ha, maar uiteindelijk was het weer zover. Zaterdag. Mijn dag. Mijn winnende lot. De Dag der Dagen. Eeuwigdurend doch snoeihard puur geluk, verpakt in slechts vierentwintig uur.
En dat geluk, die ongekende vreugde, bouwt zich in de loop van de dag op tot ongekende proporties. Ik leef toe naar een moment welke een ongekende climax moet hebben. Moet haast wel. Kan niet anders. Maar inderdaad, het loopt altijd anders. Ik bekijk de uitslagen van de loterij nog een keer en verscheur demonstratief mijn lot. Stukje beeldspraak, maar dat had u wellicht al begrepen. In de loop van de avond wacht ik nog op de dingen die komen gaan, maar ze komen niet. Het is een avond als al die andere. Kudt dus. Na lang uitstellen ga ik straks weer naar bed en dan zit ook deze dag er weer op. Het gevoel van teleurstelling zal me nog even uit de slaap houden, maar dan zit ook deze week er weer op. En is het morgen zondag. En enig idee wat nou echt de ultieme kudtdag is? Ja, precies, ook dat nog. En dan op weg naar de volgende zaterdag. Onderweg weer een week van hindernissen trotserend. Ik zie er naar uit. Kan haast niet wachten. De eerstkomende zaterdag is mijn dag. Ik voel het gewoon. Mooi he? Volgende week is alles anders. Nu al.
