Windkracht Hoopvol..

Nou, dat scheelde niet veel he? Wat een wind, wat een woei. Ik dacht even dat we er allemaal aan zouden gaan. Dat dit het was. Sterker, was er wel blij mee. Had me er zelfs al een beetje bij neergelegd. Dat heb je toch weleens? Dat je denkt, ‘Ach, wat zou het ook. Laat de hele boel maar waaien’.  Of ligt dat aan mijn negatieve inslag? Kan best hoor. Ik weet al tijden niet meer wat nou wel en niet gangbaar is, qua denkwijze. Ik ga altijd uit van de minder fraaie kanten van het leven. Dat heb je gewoon. Of juist niet natuurlijk. Maar ik dus wel. ik zie alles altijd heel zwaar in. Want zo ben ik. Alles is kudt. Alles is somber. Ik kan mij zelfs niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst gelachen heb. Kunt u nagaan.

Dus toen vanmorgen de armageddon zich leek aan te dienen vond ik het allemaal wel wat hebben. Spannend. Opwindend. Een beetje als een klein kind dat wakker wordt en naar beneden rent om te zien wat de goede Sint in zijn schoentje heeft achtergelaten. Kent u dat gevoel? Mooi was dat he? ‘Code rood!’ Las ik. En Engeland leek inmiddels niet meer te bestaan. Man, zo positief was ik een maandag nog nooit aangevangen. Toen ik naar buiten keek zag ik een eik voorbij vliegen. Ik denk een bouvier. Zo gek veel verstand van honden heb ik namelijk niet. En de meneer van het nieuws op tv sloeg ook allerlei dreigende taal uit. Dat we kapot gingen. Hoewel hij het natuurlijk iets anders verwoordde.

En toen ging het los. Bomen vielen om als banken. Tuinmeubilair vloog naar zonniger oorden. Schuttingen lieten massaal weten dat dit geen hout sneed. Vernielingen aan het spoor gingen als een trein. Pannen die uit hun dak gingen. Kortom, er gebeurde van alles. En ik vond het geweldig. Ik stond op de dijk. Mijn armen de lucht in en met gebalde vuisten. Ik riep, ik schreeuwde. Ik moedigde haar aan. ‘Kom maar op! Doe je allesverwoestende woei. Haal nog één keer goed uit. Zodat de wereld morgen weer opnieuw kan beginnen. Doe het. Laat de hele boel maar waaien.’ Maar ze deed het niet. De wind nam af. Alsof ze het toch niet aandurfde. Daarna begon het te regenen. Somber en druilerig. Met heel soms even een opleving. Maar dat concept kende ik al. Want zo, zo ben ik.

Gesloten Open Boek..

.

Samen Bomen.. Deel 01..

Mooi. Nu ook de Verenigde Naties zich met Zwarte Piet gaat bemoeien is tenminste het einde van deze discussie in zicht. Binnenkort wemelt het hier van de blauwhelmen. En die gaan helemaal los als het moet. Dus daar sta je dan met je racistische kaasbek, stomme Hollander. Over en uit. En dat schept ruimte verder te gaan. Want we zijn er nog niet. Nog lang niet. De wereld is tenslotte verre van volmaakt. En dus wil ik het nu even, als eerste dit jaar, over kerstbomen hebben. Ja, nu denkt u nog; ‘Wat schrijft die gast toch domme kudtverhaaltjes.’ Maar over een jaartje of tien lult u wel anders. Dan moet u een boom kopen in het illegale circuit. Want verboden. Echt. Ik ga u uitleggen waarom.

Er zijn twee groepen kerstboomhaters. Eerst onze Islamitische vrienden. Die vinden kerst maar kudt, hebben ze niks mee. Op termijn dus geen kerstbomen in openbare ruimtes. Vinden ze niet cool, getuigt namelijk niet echt van respect. En dat is dan het begin van het einde. Natuurlijk heb je dan ook weer lieden die gaan lopen roepen dat het bij onze traditie hoort. Onzin natuurlijk. Het is ooit traditie geweest om heksen op de brandstapel te flikkeren. Als we daaraan hadden vastgehouden hadden supermarkten nu geen caissières gehad. Ik bedoel maar. Zoiets noemen we vooruitgang. Niets staat vast. Iets ongrijpbaars als tradities zeker niet.

Ook die tweede groep staat te trappelen van ongeduld. Zij, die wij wel eens gekscherend ‘boomknuffelaars’ noemen. En die hebben wel een punt, denk ik. Want zoals u weet is bewezen dat het een plant of boom goeddoet als je er tegen praat. Groeien ze als kool, zeg maar. Vinden ze fijn, een beetje aandacht. Betekent dus wel dat je in een boom niet zomaar een boom kunt blijven zien. Zou wel heel kortzichtig zijn. Als plantjes of bomen het verdomd cool vinden als er tegen ze wordt gesproken zijn het dus niet zomaar stomme groene dingen, zoals we altijd dachten, maar is er meer. Hebben ze een ziel? Gevoel? Zouden ze, ik noem maar wat, de Libelle lezen als ze dat konden? En kunnen we het dan nog wel maken ze zomaar om te hakken? Enkel om onszelf te plezieren? Denk daar eens over na. Goed?

Wacht dus nog even naar zolder te gaan om die kerstballen op te zoeken. Ik ga u van de week de antwoorden geven. Recht uit het hart. Want de wereld is nog verre van volmaakt. Maar samen komen we er wel uit. Beloofd.

Het Inzicht..

.

Het Grote Zwartepieten..

Ow mijn God, we hebben de speculaaspoppen weer aan het dansen. Het gezeik en gezemel over Zwarte Pieten is weer begonnen. Want van een selecte groep mensen mag dat helemaal niet. Is racisme. Staat symbool voor onderdrukking. En dat is zielig. En ieder jaar rond deze tijd vinden deze lieden weer de tijd om daar uitgebreid over te gaan zeuren. Om andere mensen lastig te vallen met hun zure kijk op de wereld. Eigenlijk zou je ze geen aandacht moeten schenken. Gewoon lekker laten lullen en diep ongelukkig laten zijn. Dat soort volk is toch niet meer te redden en vindt altijd wel wat. Sowieso wil ik niks met dat soort racistische klootzakken te maken hebben. Want dat Sinterklaas op de rug van een wit paard zit daar hoor je deze azijnzeikers niet over. Of dat een blanke man tot ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd bij nacht en ontij loopt te bikkelen ook niet. Zelfs 50+ springt voor deze man niet in de bres. En kijk, daar zou ik dan wel eens een balletje voor op willen gooien.

De grap is dat het ook vaak blanke lieden zijn die denken te moeten pleiten voor het wel en wee van den donkere medemens. Waarom? Denken zij soms dat die gasten te dom zijn om voor zichzelf op te komen? Is dat het soms? Toch even je blanke superioriteit inzetten voor het donkere leed wat deze wereld kent? En dan bij gebrek aan ellende in je blanke Vinex-wijkje je druk gaan maken om een kinderfeestje? Door heel hard ‘racisme’ te roepen en ‘onderdrukking’. Om je dan een toffe peer te voelen. En moreel superieur aan mensen die het Sinterklaasfeestje hun kinderen willen schenken zoals het was. Zoals ze het ooit zelf hebben beleefd. En die echt nooit in een Zwarte Piet een arme onderdrukt negertje hebben gezien. Wat is de volgende stap? De Hulk niet meer groen omdat hiermee onterecht de suggestie zou kunnen worden gewekt hij milieuvriendelijk de boel aan gort slaat? Smurfen niet meer blauw omdat dit het gebruik van alcohol zou vergoelijken?

Naja, en dan komen ze met het argument van de slavernij. Want dat doe je als al je argumenten op zijn. Maar weleens gezien hoe luxe die stoomboten tegenwoordig zijn? Of gaan ze roepen dat een Zwarte Piet een karikatuur is. Terwijl zelfs een kind het verschil ziet. Ik heb mijn dochtertje van vier nog nooit een Antilliaan hier verderop in de straat toe horen fluisteren ‘Psst, hey swa, heb je pepernoten?’ Terwijl die toch echt de hele dag snoepgoed aan de man staan te brengen. Van sommige lieden moet gewoon alles stuk. Tellen tradities niet. En zoekt men net zolang tot ze iets hebben gevonden. En als dat een kinderfeestje is dan moet dat maar. Maar ik maak me dit jaar niet meer druk. Gewoon negeren (‘Negeren’ Haha.) en lekker laten gaan. Vanaf morgen hijs ik mij dagelijks in strakke  maillot en pietenpak. Mijn waffel zwart als roet. Gewoon, omdat het kan. En op vijf december zing ik en dan spring ik en we zijn zo blij. En nee, daar zijn geen zure, verongelijkte zeikerds bij.