Natuurlijk snap ik waarom. Ik begrijp het heus wel.
Crisis, teruglopende omzetten, kommer en kwel. Allemaal heel akelige dingen. Dus als je als
winkel dan een keer een klant krijgt moet je heel aardig doen. Dan gaan klanten
je cool vinden en komen ze iedere keer weer terug. Om allemaal dingen te kopen.
En dat is goed voor de omzet en dan doe je uiteindelijk een dikke
middenstandvinger naar de crisis. Maar onderhand ben ik het wel een beetje zat,
dat geslijm. Die gasten van de supermarkt waar ik altijd kom hebben de afgelopen
tijd een cursus gehad. Tenminste dat denk ik. Want van de één op de andere dag
doen ze allemaal heel aardig. En zijn ze me gaan groeten. Klinkt leuk, maar als
ik bezig ben mijn mandje te vullen kom ik onderweg zeker een stuk of twintig
vakkenvullende lieden tegen. En omdat ik zelf erg beleefd ben, zeg ik
altijd wat terug. Heb je dus om en nabij gangpad acht een droge strot waarvan
je denkt dat het nooit meer goedkomt. Hoe meer ‘goedenavonden’ des te sterker
wordt de behoefte zo’n gast met zijn
vriendelijke harses door de koeling te trekken. Maar ja, opvoeding he. Dus dat
doe je dan ook zomaar niet.
Maar of dat niet genoeg is heeft het supermarktrapaille nog
iets nieuws bedacht. Sta ik dus op mijn gemak het vak van de koffie te checken,
komt er één of ander wicht op mij af. ‘Of ze mij een bakje koffie aan kan
bieden.’ Allereerst is dat een rare vraag. Ik weet niet wat jij wel of niet
kan. Hoewel ik natuurlijk wel direct een idee heb van je verstandelijke
vermogens als je blijkbaar niet tot veel meer in staat bent dan het aanbieden
van kopjes koffie in supermarkten. Dan heeft het je in je leven vast niet erg
meegezeten, laat ik het zo zeggen. Op zich vind ik het helemaal geen slecht
idee hoor. Lekker creatief, hou ik van. Maar wees dan wel consequent. Want toen
ik daarna een kleine drie kwartier voor de vitrine met condooms rondhing, heb
ik geen mens gezien. Werd me helemaal niks aangeboden. Flikker dan in
hemelsnaam ook maar op met je kudtkoffie. En hoe gaan ze dat oplossen als ik
peinzend voor het vak van het wc-papier ga staan? Eventueel met mijn broek
alvast op de enkels? Een idee, iemand?
En dan krijg je dus nog het gebeuren aan de kassa. Die zijn
volgens mij zes maanden lang in opleiding geweest, minimaal. Mijn God nog aan toe, wat een gespeelde
vriendelijkheid. Wat een geveinsde belangstelling. Wat een onzin, wat een drama
allemaal. Doet me altijd denken aan seks met mijn vriendin. Die denkt ook
altijd dat ik het leuk vind als zij doet alsof ze het naar haar zin heeft. Maar
het stoort me. Het irriteert. Bovendien leidt het af. Zo lig ik alleen maar nog
langer astmatisch in je giechel te hijgen, dus stop daar maar mee. En dat
gevoel heb ik dus ook bij de kassa in de supermarkt. Stop met je geleuter, hou
gewoon je mond, dan ben ik zo weer weg. Ik kom hier omdat jullie rond deze tijd
nog open zijn. Omdat ik mijn auto makkelijk kwijt kan. Meer is het niet. Echt
niet. Kun je duizend keer goedenavond tegen me zeggen, maar je wilt niet weten
wat ik jou wens. Stoor me niet en laat me met rust. Praat niet tegen me. Doe
gewoon arrogant. Negeer me. Man, wat zal ik blij zijn als die crisis voorbij is
en je als klant gewoon weer ouderwets de tyfus kunt krijgen. Want echt, ook ik
begin die crisis behoorlijk te voelen zo.
