Ik heb mij
ooit voorgenomen dit blog niet verder in kwaliteit te doen dalen door mij in te
laten met actualiteiten. Met de waan van de dag. Mijn mening is namelijk over het algemeen
nogal extreem en daar heeft niemand iets aan. Ook ik niet. Als ik zou zeggen
wat ik denk, duurt het niet lang of er staat hier in de straat een busje met
geblindeerde ramen geparkeerd en is het een kwestie van tijd voor ik van mijn
bed gelicht gaat worden door één of ander zwaar bewapend arrestatieteam. Zwarte
zak over mijn kop, armen in onnatuurlijke houding op de rug gebonden en geen
mens die ooit nog van me zou horen. En dat is zonde natuurlijk. Voor mij
althans. Wat u daar zelf van zou denken laat ik voor het gemak maar even in het
midden. Je wilt nu eenmaal niet alles weten. U niet van mij en ik dus niet van
u. Afijn, we dwalen af, we gaan even to the point. Heel vaak staan de
actualiteiten in het teken van politiek. En ik krijg dan altijd een vreemde,
ronduit onheilspellende waas voor mijn ogen.
Als ik zou
verhalen over de gevoelens die dan in mij loskomen is het einde zoek. Ik zou
grof worden. In uw politiek correct denken zelfs ziekelijk en potentieel
gevaarlijk. Dat laatste durf ik in alle eerlijkheid niet eens te ontkennen. U
kent de opstelling en inrichting van onze Tweede kamer? Ik wel. En ik zie
mijzelf daar dan ook regelmatig, tijdens mijn vage dagdromerij, op mijn gemak zo’n
ding in elkaar schroeven zoals je die ook wel ziet achter op die Jeeps, in
films als Rambo. Ik ben niet zo’n expert in wapens, maar het schiet heel veel
kogels in verdomd weinig tijd. Volgens Rambo 4 kun je er zelfs mensen compleet
mee door de midden schieten. Of hoofden laten exploderen. Natuurlijk hou ik
rekening met het feit dat men in films nogal de neiging heeft de zaken wat te
romantiseren, mooier te maken dan het in werkelijkheid is, maar mijn fantasie
heeft daar geen boodschap aan. Dan kan dat dus gewoon echt. Terwijl dat
overbetaalde tuig nonchalant de achterban zit te twitteren schroef ik mijn
dinges (Luchtgekoelde mitrailleur; kaliber 7.62 mm. Lengte 104 cm. Effectief
bereik 1000 m.) op het bijgeleverde driepoot statief. En dan ga ik vervolgens
even vreselijk los. En nee, dat is niet best.
Ik hou mij
liever niet bezig met actualiteiten omdat ik deze al lang niet meer kan verdragen.
Een treinramp wel. Of een oorlog in één of ander ver vaag land. Dat kan ik nog
wel hebben. Maar de vaderlandse politiek? Nee, ik kan het echt niet meer aan. Die
onvoorstelbare domheid. Die aaneenschakeling van leugens. Die complete
vervreemding van daar, waar het eigenlijk om zou moeten gaan. Nederlandse
politici zouden door het vuur moeten gaan voor Nederlandse belangen. Maar in de
praktijk is hier al jarenlang niets van terug te vinden. U kunt doodvallen.
Ongezien de Nederlandse tyfus krijgen. Ze doen enkel waar zij zelf profijt bij
hebben. Nu of in de toekomst. Men gaat enkel de politiek in als open
sollicitatie bij één of ander groot bedrijf. Of nog mooier; bij een bank of
andere instelling die toch al niets op heeft met het welzijn van de klant. Die
gewenning hebben ze dan in elk geval alvast te pakken. Populistisch geleuter of
niet; Het is zakkenvullend tuig. Stuk voor stuk en allemaal. Met allen een
dubbele agenda. En wij, passief dom rotvolk, blijven erin trappen. Betalen weer
meer voor minder en klagen enkel op verjaardagsfeestjes of op blogjes die toch
niemand leest. Niks geen revolutie. Nooit niet. En dus ontwijk ik maar beter de
actualiteiten. Heb ik het er hier liever niet over. Schroef ik liever in
gedachten weer mijn Rambo wapentuig op het driepoot statief en ga ik even ouderwets
los. En zo schiet ik in enkele seconden een onnoemelijk bedrag aan verhoogd eigen
risico ziektekosten bij elkaar. De bofkonten.
