Een kleine overpeinzing. Mag dat even? Ik heb vanavond met
mijn twee kleine wereldwonderen het sinterklaasfeest gevierd. En het was vet
cool. Want het sinterklaasfeest vieren met kleine mensjes die echt denken dat
er een oude meneer is die iedereen voorziet van allerlei leuke cadeaus is
prachtig. Ik kan het iedereen aanraden. Het
is goed voor je relativeringsvermogen. Het zijn helemaal niet de Grote Zaken
die er toe doen. Laat je niet voor de gek houden. Of nog beter gesteld; hou
jezelf niet voor de gek. Het gaat om de kleine dingen. Bijvoorbeeld het
sinterklaasfeest vieren met twee mini-mensen voor wie alles nog echt is. Die zijn
zoals je zelf graag nog had willen zijn. Naïef en goedgelovig. Zonder dat dit
allerlei vervelende consequenties heeft.
Gisteravond al was Sinterklaas in hoogsteigen persoon langs
geweest. Met maar liefst drie zwarte Pieten. Ze kwamen een geheime brief
brengen. Inclusief rode zegels. Deze brief mocht vandaag niet eerder dan een
vastgestelde tijd worden geopend. Anders zou de brief zichzelf vernietigen.
Nou, daar wordt niemand blij van natuurlijk. In de brief stonden aanwijzingen
waar vandaag de cadeaus verstopt waren. Het was de allerbelangrijkste brief
ooit geschreven. Ik weet niet hoever een zesjarig meisje zou gaan een enveloppe
met heuse zegels te verdedigen, maar na vandaag schat ik in dat het verdomd ver
zou zijn. Een brief van Sinterklaas. Geheim en persoonlijk overhandigd
bovendien. Hoe cool is dat?
En dan vandaag. Vanavond. Ha! Het openen van de brief. Nooit
eerder werd post zo zorgvuldig geopend. Daarna de zoektocht naar de jute zakken
met moois. De opwinding als er een zak gevonden was. Jut van Zes, in strak samenwerkingsverband
met zusje Jul van Drie. Kreten slakend.
Blijdschap tonend. Gesleep met zakken en elkaar aanwijzingen gevend. Jut, de
natuurlijk leider van Jul, die eigenlijk nog steeds geen idee had, maar dapper
haar steentje probeerde bij te dragen. Daarna het uitpakken van de cadeaus. Maar
ook het zorg dragen voor de distributie. De regie volledig in kleine handen. De
opwinding. Die gezichten vol blije spanning. De blijdschap na het uitpakken van
wat moois. Die blikken van tevredenheid. Van puur kindergeluk. Geloof hebben in
de mooie dingen die er zijn. Want die zijn er. Altijd. Relativeringsvermogen. Mijn
mooiste cadeau van vanavond.
