Is toch
zeker ook gewoon kudt? De hele godganse dag maken ze je lekker met verhalen
over noodweer in de vorm van slagregen, allesvernietigende windvlagen en onweer
die geen mens kan overleven, maar uiteindelijk is de enigste storm die in een
glas water. Daar kan ik ontzettend van balen moet u weten. Zelfs een beetje
pissig om worden. Als je een saai, oninteressant, naargeestig kudtleven hebt
zijn dit nou juist een beetje de krenten in de pap. Beetje afwisseling. Alles
net even anders dan anders. Mooi toch? Je kunt een beetje slap lullen over
voetbal natuurlijk, maar nu zelfs dat niet meer ter zake doet zou een ramp een
welkome afwisseling zijn. Brengt ons een beetje tot elkaar, zeg maar. Hebben we
iets om het over te hebben. Leuk. Spannend.
Dus geloof me als ik zeg dat ik echt wel goede hoop had. Zoveel waarschuwingen en allerlei onheilspellende kleuren op de weerkaartjes; Kon niet anders of het zou een topdag worden. En wees eens eerlijk; Dat dacht u ook he? Want in feite zijn we allemaal gek op rampen en ellende. Gewoon, omdat het de dagelijkse sleur een beetje breekt. Zo´n dinges-golf, als een tijd terug in Japan. Kijk, dat is tenminste nog eens een ramp. Daar lul je de volgende dag wel over op het schoolplein als je dat kudtkind van je naar school brengt. Dat is nieuws. Dat zet tenminste zoden aan de dijk. En dat missen we hier dus wel een beetje. Stelt u zich toch eens voor; een fuckin’ golf van tweeduizend kilometer hoog, die Zeeland, Brabant en Limburg in één keer helemaal de tyfus golft. Man man man, dat is toch zeker genieten?
De hele zenderprogrammering van alle omroepen door de war. Extra uitzendingen en allerlei experts die hun verhaal mogen komen doen. Alleen dat al is ontzettend knap. Het vinden van experts op het gebied van, in dit geval, het wegvagen van drie hele provincies. Die bestaan namelijk helemaal niet, maar men lijkt daar altijd wel iets op te kunnen verzinnen. Ik denk dat men in dit geval bijvoorbeeld aankomt met een badmeester van een middelgroot zwembad, die met een serieus gezicht uit de doeken doet hoe verwoestend hoge golven wel niet kunnen zijn en dat mensen nog steeds onderschatten hoe vreselijk nat water eigenlijk is. Maakt ons thuis geen fuck uit. De kaasblokjes gaan op tafel en we trekken er een nieuw biertje bij open. Omdat het allemaal zo erg is, en zo.
Dus geloof me als ik zeg dat ik echt wel goede hoop had. Zoveel waarschuwingen en allerlei onheilspellende kleuren op de weerkaartjes; Kon niet anders of het zou een topdag worden. En wees eens eerlijk; Dat dacht u ook he? Want in feite zijn we allemaal gek op rampen en ellende. Gewoon, omdat het de dagelijkse sleur een beetje breekt. Zo´n dinges-golf, als een tijd terug in Japan. Kijk, dat is tenminste nog eens een ramp. Daar lul je de volgende dag wel over op het schoolplein als je dat kudtkind van je naar school brengt. Dat is nieuws. Dat zet tenminste zoden aan de dijk. En dat missen we hier dus wel een beetje. Stelt u zich toch eens voor; een fuckin’ golf van tweeduizend kilometer hoog, die Zeeland, Brabant en Limburg in één keer helemaal de tyfus golft. Man man man, dat is toch zeker genieten?
De hele zenderprogrammering van alle omroepen door de war. Extra uitzendingen en allerlei experts die hun verhaal mogen komen doen. Alleen dat al is ontzettend knap. Het vinden van experts op het gebied van, in dit geval, het wegvagen van drie hele provincies. Die bestaan namelijk helemaal niet, maar men lijkt daar altijd wel iets op te kunnen verzinnen. Ik denk dat men in dit geval bijvoorbeeld aankomt met een badmeester van een middelgroot zwembad, die met een serieus gezicht uit de doeken doet hoe verwoestend hoge golven wel niet kunnen zijn en dat mensen nog steeds onderschatten hoe vreselijk nat water eigenlijk is. Maakt ons thuis geen fuck uit. De kaasblokjes gaan op tafel en we trekken er een nieuw biertje bij open. Omdat het allemaal zo erg is, en zo.
Rampen zijn cool. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar. Al was het maar omdat het de sleur een beetje breekt. We willen sensatie. Een beetje actie. Wees eerlijk; Als u een krantenkop ziet met weet ik veel wat voor ramp dan ook, bent u toch ook gewoon teleurgesteld als het dodental niet verder komt dan tien? Heeft u toch ook een beetje het gevoel dat het allemaal wat tegenvalt? Bedoel, welke gek zet daar nou de kaasblokjes voor op tafel? En stel nou dat Zeeland, Brabant en Limburg echt een keer zwaar de lul zouden zijn? Vinden we dat dan echt erg of stappen we het weekend daarop massaal in de auto omdat ter plekke vast wel hele coole foto’s zijn te maken? Broodjes mee. Pakjes Taxi. En natuurlijk een leeg SD kaartje in de camera. Want drijvende lijken, verwoeste landschappen en huilende kindertjes willen fotograferen en er achter komen dat je kaartje vol is; het zal je godverdegodver maar gebeuren. Over rampen gesproken.
Maar goed, vandaag was het volgens de media dan zover. Half Nederland zou er aangaan. Een noodweer van ongekende vorm zou ons treffen. Met spanbanden snoerde ik de bomen in mijn tuin vast, met grote schroeven maakte ik het tuinmeubilair één met hun ondergrond. Ik vulde zandzakken en sprak de voicemail van mijn moeder in. Dat ik echt wel van haar hield, maar het de laatste tijd gewoon nogal druk had gehad. En toen ging ik gelaten zitten wachten op wat komen zou. Maar er kwam niets. Ja, een beetje regen. Of ik godverdegodver als echt Hollander niet weet hoe regen in de zomer eruit ziet. Niks geen donder en bliksem. Niks geen golven van tachtig triljoen meter hoog die moeiteloos hun weg over de dijken vonden, om te verdrinken wat er maar te verdrinken viel. Saai en stom dus. Valse hoop. Lekkermakerij. Teleurstellend. En zachtjes huilend viel ik die avond op mijn zandzakken in slaap.
