Sterf.
Direct en zonder omhaal. Krijg de kolere. Laat de diagnose een ongezien de
tyfus zijn. Wat hoop ik op een krantenbericht dat u onder een tram liep, een
stadsbus net even te laat zag aankomen of de politie nog lang in het duister
tast waar het gaat om uw abrupte einde. Koolmonoxide, een desastreuse val van
de trap of een even verrassende als dodelijke steekvlam tijdens het bereiden
van de warme avondhap. Het zal mij werkelijk een zorg zijn. Als u maar sterft.
Dood gaat. Vanaf dat moment zo snel als maar mogelijk wegrot. Zo vlot als de
ontbinding van een lichaam dat maar toelaat.
Ga gewoon
dood. Direct en zonder omhaal. Grijp nog even naar uw borst, grote ogen
opzettend, en zak dan gewoon langzaam in elkaar. Doe nog even van die leuke
kuukse bewegingen maken die stervenden nu eenmaal eigen zijn, daar op die koude
stoeptegels van welk fuckin’ troosteloos winkelcentrum dan ook, voor u die
allerlaatste adem uitblaast. Laat me hopen dat u echt even dacht dat die snel naderende
sirenes in de verte, u redding zouden brengen. Ik ben namelijk gek op verhalen
met een slecht end. Ga gewoon dood. Bij voorkeur met de hoop dat het goed
afloopt. Als u op het laatste moment maar beseft dat het allemaal niet meer mag
gaan baten. Ik hoop dat u dan bang bent. Heel, heel erg bang. Dat u in uw broek
zeikt, zo bang. En het wel of niet waardig sterven, zo in elk geval ook geen
issue meer is.
Alleen al de
gedachte aan het gekletter van mijn urine op uw grafsteen. Onbetaalbaar.
Uiteraard zal ik daarbij ook de bloemstukjes en andere uitingen van verdriet
van uw liefhebbende nabestaanden niet vergeten. Ik zeik op alles wat maar met u
te maken heeft. En daarbij ontzie ik niets. Echt niet. Maakt u daarover maar
geen zorgen. Ga gewoon dood. Sluit die ogen en sterf. Ik gun het u. Sterker; ik
hoopte er al tijden op. U was een smet op de mensheid. Een akelig oponthoud op
weg naar betere tijden. En anderzijds juist gewoon gelijkwaardig aan één van die
talloze uiteengespatte muggenlijkjes op de voorruit van mijn auto. Ga dood en
de wereld is weer net iets mooier. Sterf. Langzaam en pijnlijk. Doe voor één
keer iemand een plezier. Mij. Is uw aanwezigheid toch niet helemaal voor niets
geweest.
