Het kan soms
verkeren denkt u niet? Tot nu toe was ik gewoon een ranzige, asociale, pauperachtige
roker. Maar binnen nu en week ben ik dus een ranzige, asociale, pauperachtige niet-roker.
Ik zie hierin wel degelijk vooruitgang. Vanaf aanstaande maandag stop ik met
roken. Maar nu een keer echt. Definitief. Klopt, de trouwe lezer van dit blog
(Hoi mam!) weet dat ik dit onderwerp al een aantal keer eerder heb behandeld,
maar nu is alles anders. Of in elk geval net even anders dan al die andere
keren. Mijn vastberadenheid is er dit keer één die zijn weerga niet kent.
Gewoon stoppen met die zooi. Niet meer doen en het er niet meer over hebben. Zo
simpel is het in feite. Waarom het die afgelopen vierentachtig keer dan is niet
gelukt? Mwah, weet niet. Denk een samenloop van omstandigheden. Kan een keer
gebeuren. Een paar keer zelfs. En ja, zelfs vierentachtig keer. Net of dat
zoveel zegt over mijn wilskracht en discipline. Lijkt mij erg kortzichtig.
Of ik blind
ben voor de valkuilen die mij in grote getalen staan te wachten? Neen,
integendeel. Maar ik ken ze allemaal al. Dus misschien dat ik daar een
voorsprong heb weten op te bouwen. Ooit heb ik maanden niet gerookt. Dus dacht
ik op een gegeven moment dat ik dus best kon roken omdat ik blijkbaar kon
stoppen als ik dat wilde. Ik vond hem verdomd goed gevonden. Ik heb mijzelf ook
weer aan het roken weten te zetten door mij te overtuigen van het feit dat ik
het nodig had. Kon simpelweg niet zonder. Ging ik dood of weet ik veel wat. Vond
het ooit een pracht van een argument. Verder is roken helemaal niet zo erg als
men graag doet beweren. Soort van complottheorie; In feite is het juist heel
gezond, maar dan kun je heel oud worden en dat wil de overheid natuurlijk niet.
Kwestie van pensioengelden, u weet wel. Tja, wie steekt er niet nog eentje op
als hij daarmee de Staat der Nederlanden dwars kan zitten? Precies. Verder ben
je gewoon heel cool met een Winston of een Marlboro in het gelaat gedrukt. En
wie wil er niet cool zijn als hij dat in feite helemaal niet is? Dat bedoel ik
dus. Afijn. Smoesmatig gezien zou ik zo nog uren door kunnen gaan.
Maar stoppen
met roken is toch gewoon heel moeilijk? Maar natuurlijk. Ik zou de laatste zijn
dit te ontkennen. Stoppen met roken is naar. Doet erg rare dingen met de mens.
Sterker, op een gegeven moment lijkt het wel of alles in het teken staat van
sigaretten. Je ziet ze overal. Ze zijn daar, waar ze onmogelijk zouden kunnen
zijn. Er zijn dieptepunten die je in een bepaalde roes brengen. Ben je er
gewoon even niet meer bij. Je zuigt dan aan Hema rookworsten, aan pennen,
vingers van wie dan ook, langwerpige papieren lampen van de Ikea of de
keukenkraan. Maakt dan allemaal niet meer uit. Ikzelf ben ooit eens uit een
dergelijke roes ontwaakt terwijl ik op een schaars verlichte parkeerplaats een
wildvreemde vent stond te pijpen. Schokkend toch? Zal het gezicht van die kerel
nooit vergeten. Zo van; ‘Ho ho, tuttut, stop maar hoor. Het begint nu onderhand
een beetje pijn te doen.’ Dus nee, makkelijk zal het ook dit keer niet zijn.
Maar toch. Dit keer is alles anders, ik voel het gewoon. Vanaf aanstaande
maandag gaan we het dus gewoon doen. Zonder mitsen en maren. Puur op
discipline. Echt waar. Mooi. Ga ik nu even
proberen of je shag eigenlijk ook kunt snuiven.
