Nou, als die grote omslag dan toch een feit is, dan maar gelijk flink aan de gang. Als dan toch alles anders moet, dan geen halve maatregelen. Iets met spijkers en koppen. U kent het wel. En waar zijn wij dan zoal mee begonnen? Op welke wijze is er een begin gemaakt die grootse plannen om te zetten in, zo mogelijk, nog grotere daden? Met opruimen. Een nietsontziende, allesomvattende, bikkelharde opruiming. Want, zo werken de dingen nu eenmaal, je moet ergens beginnen en dan is dat altijd weer de beste basis.
Allereerst hebben we hier ten kantore eens flink schoon schip gemaakt. Even alles weer fris, even alles weer fruitig. Onze bureaustoelen lopen weer als een trein over het laminaat zonder daarbij gehinderd te worden door restanten chips, nootjes, ondefinieerbaar klevend goed of lege blikjes. Damesondergoed, een stille getuige van een uit de hand gelopen feestje ooit, is van de lampenkap verwijderd en ook het ontharen van de onderarmen, nadat deze in contact zijn gekomen met een plakkerig bureaublad, is er niet meer bij. Onze moderne kunst hangt weer recht aan de wand, niet functionerende verlichting is eindelijk gemaakt en de deurmat uitgeklopt. Het ‘welkom’ weer duidelijk leesbaar.
Ook onze stek hier, op het Grote Enge Internet, hebben wij niet ongemoeid gelaten. Sterker; als je het hebt over de methodiek van de botte bijl, dan heb je het over de wijze waarop wij hier hebben huisgehouden. Mijn hemel, wat een virtueel bloedbad. Alles is weg. Drie jaar getik en getyp in een aantal dagen doorgenomen, gekeurd en uiteindelijk de zwarte bak in gewerkt. Teruglezend bleek het namelijk één grote mistroostige boel te zijn. Wat een ellende allemaal. Waarom heeft niemand ons dat ooit verteld? Maar zo beginnen we dus wel weer volledig met een schone lei. We gaan het vanaf nu anders doen. Beter. Hoe? Daarover later meer. Blijf gewoon waken. Doen wij ook.
