Op zich heeft een mens niet zo heel erg veel nodig. Eten. Daar ontkom je niet aan. Net als zo nu en dan wat te drinken. Maar dan heb je ook echt wel de twee zaken te pakken, waarmee het zonder snel game over en exit zou zijn. Is namelijk omdat je lichaam dat nu eenmaal nodig heeft. Zonder eten en drinken houdt echt alles op. Zijn we namelijk niet op gebouwd. (Bron: Wikipedia) Maar verder? Wat verder heb je dan echt, absoluut en zondermeer nog nodig? Weinig. Een huis is mooi, maar hoeft niet. Die dakloze die me bij de ingang van de supermarkt altijd dat krantje probeert te slijten, doet dat altijd met een lach. Zo erg kan het dus niet zijn geen huis te hebben. Geen kosten aan gas, water, licht en andere dure onzin. Dan zou ik inderdaad ook wel, middels een vriendelijke glimlach, mijn rotte gebit aan de passerende klandizie kunnen laten zien. Een huis hoeft dus niet. Daar zijn we uit.
Geld dan? Het liefst veel. Onzin. Geld is handig. Het lijkt me zinloos dat te ontkennen. Maar is het de oplossing voor alles? Is dat inderdaad wat we zochten? Lost het bijvoorbeeld nare ziektes op? Ga je ineens niet meer dood, nadat de desbetreffende arts je hoofdschuddend het slechte nieuws heeft gebracht? Geld en rijkdom zijn zwaar overgewaardeerde onhebbelijkheden. Als je rijk bent sterft je fantasie. Je gaat er een vreemde kijk op de mensheid op nahouden en je vergeet hoe het was om niet rijk te zijn. Kortom; veegt allen, uit pure symboliek, om een statement te maken zegmaar, uwen reet af met uw oudejaarslot. Het is namelijk echt de oplossing niet. Het is niet wat u dacht te zoeken. U komt zonder twijfel van een koude kermis thuis. Want geld is het dus ook niet. Dat is bij deze rond, dacht ik zo.
Maar wat is het dan, wat wij allen wel zo nodig hebben? Liefde? Welnee joh, natuurlijk niet. Vrienden? Hou op schei uit. Dure spullen dan? Dikke auto. Grootst leverbare flatscreen aan het gestuukte wandje en dat soort zaken? Nee, je gaat het er niet mee redden. Lekkere wijven, drank, drugs en sexgerelateerde zaken dan? Nope. Niets van dat al. Maar wat dan? Wat in hemelsnaam heb je dan wel nodig, jezelf een beetje soepel door het leven te laveren? Hoop. En niet meer dan dat. De simpele hoop dat morgen alles anders is. Dat ooit de dingen zullen worden zoals je ze graag zou willen zien. Met hoop kun je honderd worden. Met hoop is alles goed. Is het niet nu, dan is het wel later. Of in elk geval ooit. Ziek zijn met de hoop op beterschap. Arm zijn met de hoop op rijkdom. Hoop is de plaat voor je kop die je altijd bescherming zal blijven bieden tegen het onheil van buiten. En dat lijkt me een verdomd mooie kerstgedachte. Blijf hopen dus. Wij doen met u mee.
