Goed. Dat was inderdaad geen kerstverhaal waarmee we prijzen gaan winnen. Die we jaarlijks, in vele versies verfilmd, op de buis gaan terugzien. Jammer is dat toch, want hoe mooi zou dat zijn. Toch een stukje erkenning en waardering dan. Zegmaar. Toegegeven; wil je echt iets neerzetten qua kerstfilmgebeuren is het natuurlijk onverstandig de Kerstman zo neer te zetten als wij dat deden, maar zo rond 5 december zou je toch zeggen dat er wel wat liefhebbers zijn te vinden. En het hoeft niet altijd zo lief en zoetsappig te zijn. Toch? Mag best een beetje harder. Beetje meer van deze tijd. Een tijd die nu eenmaal niet zo lief en zoetsappig is als we graag zouden willen geloven. Wat dat betreft sprak ook 2010 weer boekdelen. En kijk, daar is het bruggetje in dit verhaal naar vanavond. De naadloze overgang naar nu. Naar oud en nieuw. Op zich ook wel weer knap. Zeg dus nooit dat we helemaal geen talent hebben.
Want inderdaad, vanavond is het weer even tijd om terug te kijken. Om het jaar, wat zo goed als achter ons ligt, wat nader te beschouwen. Doen we niet, komt ons na al die voorgaande keren namelijk behoorlijk de strot uit, maar het zou er wel de gelegenheid voor zijn. Beetje ouwehoeren over hoe kudt het allemaal weer was, een opsomming van wat er zoal faliekant de mist inging en dat soort geneuzel. Maar we kijken dus wel beter uit. Klagen is niet volgens de normen en waarden van Het wakend Oog versie 2.0. Klagen is volstrekt nutteloos. Klagen is graag kinderen willen, maar dit denken te bereiken middels masturbatie. Het lucht dan misschien wel eens op, maar het kan verdomd lang duren voor je op een dag je grommetje voor het eerst bij de peuterspeelzaal afzet. Lijkt wellicht een wat bizarre vergelijking, zeker met het oog op de actualiteiten, maar het is dan inmiddels ook al bijna elf uur. Want klagen doen we dan niet, maar zuipen natuurlijk wel. Oud en nieuw is oud en nieuw. Zo is het ook nog een keer.
Feit is wel dat 2010 voorbij was, voor we er erg in hadden. In de winter keken we uit naar de lente, vergaten dit volledig toen het eenmaal zover was, en richtten toen noodgedwongen de blik op de zomer. Die kwam, maar werd niet bewust meegemaakt. Te druk. Andere dingen aan het hoofd. Wie zal het zeggen. Dus was het herfst voor we het wisten en of dat niet erg genoeg was sloeg de winter vervolgens meer dan genadeloos toe. Hup, weer een jaar verder. En kijk, dat we gaan we in 2011 eens heel anders doen. We zetten de handrem op de tijd door nou niet eens te kijken naar wat gaat komen, maar simpelweg te ervaren wat er nu, op dit moment, is. Kijk, voelt u hem al aankomen? Kun je dus een beetje de toffe peer uithangen met voornemens die slaan op stoppen met roken, minder vreten, zuipen en vreemdgaan, maar uiteindelijk is dit de beste raad, het mooiste voornemen, wat wij u mee kunnen geven. Ga nou eens blij zijn met de dag van vandaag. En doe eens stoppen met dat nutteloze gewacht op dat, wat misschien ooit komen gaat.
Vanaf morgen is vandaag, niets meer of minder dan vandaag. Zullen we dat zo afspreken? Laat dat stoppen met roken maar. Gaat toch niets worden. Morgen is het één januari en dat is de eerste dag van een lange reeks die u eindelijk bewust gaat meemaken. Waarvan u gaat genieten alsof het de laatste is. En dat dag na dag. 2011 gaat een prachtig jaar worden omdat we niet meer gaan wachten, maar gaan ondernemen. 2011 is het jaar van Het Grote Doen. 2011 is het jaar dat geklaag zo vreselijk 2010 zal klinken. 2011 is het jaar van al het mooie. Het jaar dat uiteindelijk alles op zijn plek viel. Het jaar dat met zich meebracht dat de volgende dag inderdaad eindelijk alles anders was. Wij hebben er zin in. Kunnen haast niet wachten. Zijn klaar voor de lente, maar gaan het restant van deze winter bewust meemaken. Precies, hoe positief kan een mens eigenlijk zijn? Ga weg 2010. Geef het maar gewoon op. Het is tijd voor wat anders. Het is tijd voor 2011. Met ingang van nu. En heel bewust.
