De Aankondiging.. (02)

Okey. Wat gaan we dus doen de komende twee weken? Ga ik u uitleggen. In de komende weken gaat een man een gruwelijk dood sterven tijdens het doen van de afwas. Omdat dingen anders zijn dan je zou verwachten dat ze zijn. En dat dacht hij dus ook. Welke reden zou een volwassen vent kunnen hebben bang te zijn van een keukenla? Daar waar normaliter slechts het bestek de inhoud vormt? U gaat er nog van opkijken. Niets is namelijk zoals het lijkt. Dat is in het echte leven een feit, maar zeker als je de fantasie de vrije ruimte geeft. En daar gaat het om in de tijd die komen gaat; Fantasie. Denk mee. Leef mee. Stel je dingen voor die onwaarschijnlijk lijken te zijn. Maar weet u wat het is? Niets is onwaarschijnlijk. Echt niets. Dat is enkel wat wij ervan maken. Omdat we alles maar willen verklaren. Ook als er geen enkele verklaring is.

Op het moment dat het verhaal begint heeft de hoofdrolspeler nog maar twintig minuten te leven. En daar gaan wij dan twee weken over doen. Daar boft hij maar mee. Want heeft u er wel eens bij stilgestaan dat er een moment in uw leven komt dat ook u er nog slechts twintig heeft te gaan? En daarna vijftien. En tien. Vijf. Drie. Twee. Eén. Ons geluk is dat aftellen geen optie is. Want je weet nooit wanneer je echt aan de beurt bent. Ik denk dat we allemaal tot op het laatste moment blijven geloven dat het ons niet gaat overkomen. Maar toch maak ik mij zorgen over die allerlaatste seconden. Dat je ineens beseft dat het erop zit. Dat je toch echt doodgaat. Is er dan berusting of pure paniek? Ik ben er dus niet helemaal gerust op. Echt niet. En dan kan het dus ook nog eens uit zeer onverwachte hoek komen. Tijdens de afwas bijvoorbeeld. Middels iets doms en simpels als een keukenla. Althans, in dit geval. Uiteraard ga ik u nu niet vervelen met al die andere ontelbare opties, die voor u die laatste twintig minuten kunnen betekenen. Want ik heb nu eenmaal meer fantasie als u lief is.

De komende weken volgen we de doodstrijd van zomaar iemand. We rekken twintig minuten op naar twee weken. Maar uiteindelijk is er geen ontkomen aan. Het einde staat al vast. De komende tijd volgen we een onwaarschijnlijk verhaal. Pure fantasie. Of juist niet. Zou het dus iedereen kunnen overkomen? Ikzelf denk van wel. Omdat er veel meer is dan wij denken. Vanaf overmorgen verschijnt dagelijks om acht uur een nieuw deel van het verhaal. Zodat men bij gebrek aan de ene horror (GTST) kan leunen op de volgende. Lees het. Volg het. En deel het. Sterker; Onder hen, die de moeite namen de linkjes naar het verhaal dagelijks  te delen met hun Facebook vriendjes, verloten wij een nekschot. Twintig minuten voor het overhalen van de trekker brengen wij u daarvan op de hoogte. En bij tien. Bij vijf. Bij drie, twee en één. Wij zijn het die u bewust kunnen maken van het feit dat niets oneindig is. Dat alles een keer een end heeft. De hoofdrolspeler in ons verhaal heeft vanaf maandag nog twintig minuten te leven. Verspreid over twee weken. Lees met hem mee. Leef met hem mee. En denk daarna nog eens aan hem terug, als u de komende tijd aan de afwas staat, en het bestek staat op te bergen daar waar u dacht dat het geen kwaad kon.

(Zie ook: http://hetwakendoog.blogspot.nl/2012/07/de-aankondiging-01.html)